సమజవరగమనా – హాస్యంతో కూడిన కుటుంబ కథా చిత్రంగా ఆకట్టుకుంటుంది
హైదరాబాద్‌కు చెందిన ప్రముఖ మల్టీప్లెక్స్‌లో టికెట్ కౌంటర్ వద్ద పనిచేస్తున్న బాలసుబ్రహ్మణ్యం (శ్రీ విష్ణు), స్నేహపూర్వకంగా బాలు అని పిలిపించుకుంటాడు. అతని తండ్రి ఉమామహేశ్వరరావు (నరేష్), మళ్లీ విద్యను కొనసాగిస్తూ డిగ్రీ పూర్తి చేసేందుకు ప్రయత్నిస్తుంటాడు. పరీక్షల సమయంలో సరయు (రీబా మోనికా జాన్) అనే యువతిని కలుసుకుంటాడు. తర్వాత సరయు, ఉమామహేశ్వరరావు ఇంట్లో పెయింగ్ గెస్ట్‌గా ఉంటూ బాలు ప్రేమలో పడుతుంది. అయితే, బాలు అమ్మాయిలను అన్నగా మాత్రమే చూస్తుంటాడు. కథ పురోగమిస్తే, బాలు కూడా సరయుపై ప్రేమను అభివృద్ధి చేసుకుంటాడు. కానీ, ఆమె కుటుంబానికి సంబంధించిన షాకింగ్ నిజాన్ని తెలుసుకుని షాక్‌కు గురవుతాడు. ఆ తరువాత చోటుచేసుకునే పరిణామాలు, బాలు ఆ సమస్యను ఎలా పరిష్కరిస్తాడన్నదే కథ ప్రధానాంశం.
ప్లస్ పాయింట్లు:
వివాహ భోజనంబు తర్వాత దర్శకుడు రామ్ అబ్బరాజు మరొక స్వచ్చమైన హాస్య చిత్రంతో తిరిగొచ్చారు. ముఖ్యంగా మొదటి భాగంలో గ్యాప్ లేకుండా కథను హాస్యంతో నడిపించిన తీరు ఆకట్టుకుంటుంది.
శ్రీ విష్ణు తన కామెడీ టైమింగ్‌ను చక్కగా ఉపయోగించుకుంటూ పాత్రకు న్యాయం చేశాడు. హాస్యపూరిత డైలాగ్స్‌తో పాటు భావోద్వేగాలకు తగిన విధంగా నటించి ప్రేక్షకులను మెప్పించాడు.
రీబా మోనికా జాన్ ఈ చిత్రంలో ఆశ్చర్యకరంగా మంచి నటనను కనబరిచింది. సాధారణంగా కామెడీ చిత్రాల్లో హీరోయిన్ పాత్రకు ఎక్కువ స్థానం ఉండదు కానీ ఇక్కడ ఆమెకు మంచి ప్రాధాన్యతను ఇచ్చారు. ఆమె నటనతో పాటు నాట్యం కూడా ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకుంటుంది.
నరేష్ విజయకృష్ణ మరోసారి తన పాత్రను సరదాగా పోషిస్తూ నవ్వులు పూయించాడు. ఓ వయోజన విద్యార్థిగా అతని హావభావాలు, వేషధారణ చిత్రానికి ప్రత్యేక ఆకర్షణగా నిలుస్తాయి.
శ్రీకాంత్ అయ్యంగార్ తన పాత్రలో న్యాయం చేశాడు. విన్నెల్ల కిషోర్‌కు తక్కువ స్క్రీన్ టైం ఉన్నా ప్రతి సన్నివేశంలోనూ నవ్వులు పంచగలిగాడు. మిగతా నటులు తమ పాత్రలకు తగ్గట్టుగానే నటించారు.
శ్రీ విష్ణు డైలాగ్స్, ప్రత్యేకించి ఆయన చెప్పిన మోనోలాగ్ ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకునేలా ఉన్నాయి.
మైనస్ పాయింట్లు:
కథ ఆకర్షణీయంగా ఉన్నప్పటికీ, రెండో భాగంలో కథ నెమ్మదిగా సాగుతుంది. ఈ భాగంలో స్క్రీన్ ప్లే మరింత మెరుగ్గా ఉండాల్సిన అవసరం ఉంది.
కొన్ని ముఖ్యమైన పాత్రలను దర్శకుడు సమర్థవంతంగా వినియోగించలేకపోయాడు. ఉదాహరణకు, మంచి కామెడీ టైమింగ్ ఉన్న సుదర్శన్‌కు ఎక్కువ ప్రాధాన్యం ఇస్తే మరింత నవ్వులు రాబట్టే అవకాశం ఉండేది. రాజీవ్ కనకాల పాత్ర కూడా మరింత బలంగా రాసి ఉండాల్సింది.
శ్రీకాంత్ అయ్యంగార్ పాత్రలో వచ్చే డైలాగ్స్ పరస్పర సంబంధాల గురించి తిరుగుతూ ఉండటంతో బోర్‌గా అనిపించొచ్చు.
ఇmotionల్ సీన్లను ప్రత్యేకించి క్లైమాక్స్‌లో సరైన రీతిలో డీల్ చేయకపోవడం వల్ల నాటకీయత సహజంగా అనిపించదు. ప్రేక్షకుడికి తృప్తినివ్వలేదు.
గోపీ సుందర్ సంగీతం ఆశించిన స్థాయిలో లేదు. కొన్ని పాటలు మినహా మిగిలినవి సినిమా తర్వాత మరిచిపోతారు.
సాంకేతిక విభాగం:
దర్శకుడు రామ్ అబ్బరాజు కథను హాస్యంతో నడిపించిన తీరు బాగుంది. అయితే స్క్రీన్ ప్లేపై మరింత శ్రద్ధ పెట్టాల్సిన అవసరం ఉంది. సినిమాటోగ్రఫీ రామ్ రెడ్డి అందించగా, కొన్ని సన్నివేశాలను నేపథ్య సంగీతం బాగా మద్దతిచ్చింది. ఎడిటింగ్方面 చోటా కే ప్రసాద్ పనితనం మెరుగ్గా ఉంది. అయితే రెండో భాగంలో కొన్ని పునరావృత సన్నివేశాలను కట్ చేసి ఉంటే సినిమా మరింత తేలికగా సాగేదేమో. నిర్మాతలు నిర్మాణ విలువల విషయంలో妥協 చేయలేదు.
